Izvor fotografije: Shutterstock.com
Ostaci od korisnika toaleta u avionu se ne rastvaraju jednostavno u vazduhu. Šta se dešava sa njima? Prije nekoliko godina, jedan Britanac je imao neprijatno iskustvo: izmet iz aviona pao mu je na glavu. TRAVELBOOK je pitao stručnjaka koliko je vjerovatno da se takav događaj desi, i kako toaleti u avionu zapravo funkcionišu.
U julu 2021. godine, izmet iz aviona pao je u vrt jednog čovjeka. I pošto je on sam bio tamo, dobio je svoju dozu. O tome je tada izvještavao list “Manchester Evening News”. Neprijatno, ali takođe veoma neobično, utvrđeno je nekoliko sedmica kasnije na sastanku gradskog vijeća. Jer, ako bi otpadne vode iz aviona “pobjegle”, zapravo bi dostigle zemlju u zamrznutom stanju. Šanse za događaj koji se desio bile su prema riječima jednog od učesnika sastanka “jedan prema milijardu”.
Stručnjak za avijaciju Heinrich Großbongardt ne bi se složio sa ovom procjenom vjerovatnoće. Ipak, u razgovoru sa TRAVELBOOK-om, potvrđuje jedinstvenost opisanog događaja. Izmet i urin nisu puštani iz aviona u otvoreno već decenijama. “To je možda bio slučaj u ranoj fazi avijacije,” objašnjava stručnjak. “Za razliku, na primjer, od vozova, koji su do prije nekoliko godina ispuštali izmet direktno kroz padajuću cijev u okolinu.”
Umjesto toga, avioni danas koriste posebne vakuum toalete.
Vakuum toaleti su zatvoreni sistemi. Funkcionišu slično kao usisivač: ventil se otvara, i sadržaj toaletne šolje se “usisava” koristeći negativan pritisak – prepoznatljiv po glasnoj buci neposredno nakon aktiviranja ispiranja. “To koristi činjenicu da je vazdušni pritisak izvan aviona mnogo niži nego unutar kabine,” govori stručnjak. Potrebno je samo malo vode da se izmet ispere iz toaletne šolje. Proces traje dvije do tri sekunde – bar za korisnike toaleta. Ali naravno, izlučevine nisu nestale nakon ispiranja. One idu iz toaleta na brodu u sakupljački rezervoar smješten u trupu aviona. Kada avion sleti, rezervoar se prazni specijalnim vozilom. Da se spriječi da izmet ostane zalijepljen za šolje, koriste se hemijski dodaci, čija je ekološka prihvatljivost, međutim, kontroverzna. Prema Großbongardt-u, ti dodaci su apsolutno neophodni za higijenu kako bi se spriječilo prenošenje opasnih bolesti. “Barem u Evropi, Sjevernoj Americi i mnogim drugim zemljama postoje strogi propisi za pravilno, ekološki prihvatljivo odlaganje,” dodaje on.
Izvor: travelbook.de
