Izvor fotografije: Shutterstock.com
Tehnologija nuklearnog pogona sa malim modularnim reaktorima (SMR) pojavljuje se kao jedna od najradikalnijih mogućnosti za pomorsku industriju, nudeći eliminaciju potrebe za gorivom, nulte emisije gasova sa efektom staklene bašte i značajne finansijske prednosti za brodovlasnike i brodare. Nova studija Lloyd’s Registera i LucidCatalysta za Seaspan Corporation pokazuje da brodovi na nuklearni pogon mogu u potpunosti transformisati operativni i ekološki profil kontejnerskih brodova.
Prema analizi, brodovi na nuklearni pogon mogu eliminisati najveći dio operativnih troškova, uštedjeti do 50 miliona dolara godišnje na gorivu i oko 18 miliona dolara na kaznama za emisije ugljenika, uz istovremeno postizanje većih brzina i povećanog teretnog kapaciteta. Nuklearni kontejnerski brod kapaciteta 15.000 TEU koji razvija brzinu od 25 čvorova, odnosno 39 odsto brže od konvencionalnog, može obaviti 6,3 povratna putovanja godišnje umjesto pet, povećavajući ukupni prevezeni kapacitet do 38 odsto. Pritom ukidanje tankova za gorivo i pratećih sistema oslobađa dodatnih 5 procenata prostora za teret.
Ukoliko bi se industrija obavezala na narudžbe više od 1.000 jedinica u roku od 10 do 15 godina, SMR reaktori mogli bi se proizvoditi po cijeni od 750 do 1.000 dolara po kW, što je znatno niže od konvencionalnih reaktora i uz mogućnost održavanja tokom redovnih ciklusa dokovanja. Svaka jedinica bi mogla raditi oko pet godina bez dopune goriva, čime bi se eliminisala potreba za globalnom mrežom bunkeringa.
Studija pokazuje da bi uz intenzivan razvojni program nuklearne pogonske jedinice mogle dostići komercijalnu zrelost za četiri godine od početka projekta, uz ukupni trošak sistema ispod 4.000 dolara po kW i cijenu goriva ispod 50 dolara po MWh. Tržišni modeli predviđaju potencijal 40 do 90 GW instaliranog kapaciteta do 2050. godine, zavisno od regulatornog okvira i širine industrijske primjene.
Istraživanje takođe uključuje najbolje prakse za konkurentni lanac snabdijevanja koji izbjegava zavisnost od jednog proizvođača. Projekat predstavlja prvu fazu trofaznog programa. Druga faza fokusiraće se na tehnički dizajn i regulatornu spremnost, uz učešće brodogradilišta, lučkih uprava i nuklearnih regulatornih tijela. Treća faza obuhvatiće detaljan plan primjene, procjenu rizika, zahtjeve za sertifikaciju i investicione strategije za uvođenje nuklearnog pogona u globalnu flotu.
Izvor: naftikachronika.gr
