Izvor fotografije: Shutterstock.com
Najnovija istraživanja naučnika otkrila su mogući izvor Sunčevog magnetnog polja. Za razliku od prethodnih uvjerenja, ono ne nastaje duboko unutar Sunca, već iz nestabilnosti u plazmi na njegovim spoljnim slojevima.
Ova otkrića, dobijena iz složenih računarskih simulacija, detaljno su opisana u nedavnoj studiji objavljenoj u časopisu Nature 22. maja.
Razumijevanje ove promjene moglo bi značajno poboljšati sposobnost naučnika da predviđaju sunčeve baklje i oluje. One imaju potencijal da poremete električne mreže, internet usluge i operacije sa satelitima.
„Mislim da bi ovaj rezultat mogao biti kontroverzan“, rekao je suautor Keaton Burns, naučnik za istraživanje na MIT-u, u izjavi. „Većina zajednice fokusirana je na pronalaženje dinamo akcije duboko u Suncu. Sada pokazujemo da postoji drugačiji mehanizam koji se čini bolje usklađenim sa opservacijama.“
Sunce, ogromna sfera naelektrisanih čestica nazvanih plazma, ima snažna magnetna polja koja se generišu vrtloženjem iona. Unutar „konvekcijske zone“ Sunca, koja se proteže od njegove površine do oko 124.000 milja (200.000 kilometara) ispod, ova plazma se žustro kreće, stvarajući ta magnetna polja.
Magnetna polja, poput zapetljanog konca, mogu se uviti i zapetljati prije nego što iznenada oslobode nalet energije. Ova oslobađanja, poznata kao solarne baklje, ili masivna izbacivanja solarnog materijala nazvana koronalna izbacivanja mase (CME), katapultiraju se u svemir.
CME, koji se kreću brzinom od miliona milja na sat, sakupljaju naelektrisane čestice iz solarnog vjetra, formirajući masivni talasni front. Ako je usmjeren ka Zemlji, ovaj talasni front može izazvati geomagnetske oluje, utičući na našu planetu, kako izvještava Live Science.
Istraživači su se ranije mučili da tačno odrede izvor sunčevog magnetizma. Tradicionalni 3D računarski modeli, iako korisni, često su bili previše pojednostavljeni.
U ovoj nedavnoj studiji, naučnici su primijenili drugačiji pristup. Umjesto da se oslanjaju isključivo na računarske simulacije, koristili su helioseizmologiju, oblast koja proučava vibracije koje se šire preko Sunčeve površine kako bi razumjeli njegovu unutrašnjost.
Analizirajući ove površinske vibracije, istraživači su razvili model. Njihova otkrića pokazala su da promjene u toku plazme preko gornjih pet do deset posto Sunčeve površine tačno odgovaraju posmatranim magnetnim poljima.
Međutim, kada su u simulaciju uključili efekte iz dubljih slojeva Sunca, podudarnost je postala manje jasna, ukazujući na kompleksniji odnos.
Burns je objasnio da mnoge karakteristike koje posmatramo na Suncu, kao što su korona vidljiva tokom solarnih pomračenja, sunčeve pjege i solarne baklje, povezane su sa njegovim magnetnim poljem. „Pokazujemo da izolovane smetnje blizu Sunčeve površine, daleko od dubljih slojeva, mogu vremenom rasti i potencijalno proizvesti magnetne strukture koje vidimo“, dodao je on.
Izvor: Greek Reporter
