Izvor fotografije: simonovstas / Shutterstock.com
Dana 27. septembra 1965. godine, na brodogradilištu Ishikawajima Harima Heavy Industries (IHI) u Yokohama-i, Japan, lansiran je novi tanker “Tokyo Maru” u ime japanske kompanije Tokyo Tanker Co. Ovaj novi brod, u vlasništvu Japana, koji je bio zadužen i za njegovu izgradnju, postao je najveći tanker na svijetu za transport nafte u trenutku lansiranja, sa kapacitetom od 150.000 dwt-a. Izgradnja broda započela je 6. maja 1965. godine, a lansiranje se dogodilo samo 144 dana kasnije.
Vijest o izgradnji “Tokyo Maru” privukla je pažnju međunarodne i domaće pomorske industrije, pri čemu su Nautical Chronicles redovno pratile napredak ovog japanskog “giganta”. Posebno, u izdanju od 15. oktobra 1965. godine, časopis je pružio detaljan prikaz najvažnijih karakteristika ovog broda.
“Tokyo Maru” imao je ukupnu dužinu od 306,5 metara, širinu od 47,50 metara i gaz dubine od 24 metara. Vrijedno je napomenuti da je dužina broda bila jednaka visini Ajfelove kule, a površina palube imala je 13.000 kvadratnih metara. Koristio je parni turbinski motor proizveden od strane IHI-a, sa ukupnom snagom od 30.000 HP.
Njegov ispupčeni pramac i opšti dizajn broda smanjili su otpor talasa i time smanjili potrebnu snagu. Procijenjena cijena izgradnje broda iznosila je 11 miliona dolara.
Osim impresivnih tehničkih specifikacija, “Tokyo Maru” privukao je pažnju međunarodne brodarske industrije, u skladu sa visokim stepenom automatizacije. Konkretno, kontrola glavnog motora, kotlova, pumpe za dovod goriva, generatora i drugih pomoćnih sistema bila je automatska, upravljana iz motornog kontrolnog prostora. Takođe, pokreti glavnog motora mogli su se kontrolisati na daljinu sa brodskog mosta. Na kraju, svi operativni podaci za sve mašine automatski su se bilježili u motornom kontrolnom prostoru.
Visok stepen automatizacije novog broda kompanije Tokyo Tanker odražavao se u veličini posade, koja se sastojala od samo 29 članova, za razliku od uobičajene posade od 50 članova kod tankera ove veličine.
Lansiranje “Tokyo Maru” poslužilo je kao dokaz impresivnog napretka u brodograđevinskoj industriji tokom perioda posle Drugog svijetskog rata. Posebno je bila interesantna uporedba između “Tokyo Maru” i “Spyros Niarchos”, najvećeg tankera iz 1955. godine. Deset godina prije lansiranja japanskog tankera, američki “Spyros Niarchos”, kapaciteta 47.750 tona nosivosti, izgrađen je za samo godinu dana, pri čemu je njegova veličina smatrana “malom” prema standardima iz 1966. godine.
U vrijeme kada su tankeri sa kapacitetima od 70.000-90.000 tona nosivosti smatrani uobičajenim, novoizgrađeni “gigant” kompanije Tokyo Tanker bio je prekretnica ka izgradnji sve većih brodova za transport nafte što će se desiti u godinama koje su nakon toga došle.
Izvor: naftikachronika.gr
