Izvor fotografije: Shutterstock.com
Aplaudiranje u avionu nekada je bilo mnogo češća pojava nego danas. Mnogi su ga i tada smatrali pomalo neprijatnim, a vremenom je ova navika gotovo potpuno nestala. Travelbook objašnjava zašto je do toga došlo i da li bi možda trebalo ponovo da to uvesti.
Putnici koji nemaju izražen strah od letenja obično polaze od toga da će bezbjedno stići na svoje odredište. Zato i djeluje neobično kada se ta, naizgled podrazumijevana činjenica, nagradi aplauzom nakon slijetanja. Ipak, prije desetak ili petnaest godina bilo je sasvim uobičajeno da se po slijetanju aplaudira. Šta se u međuvremenu promijenilo?
Letenje je postalo svakodnevica
Stjuardesa Michelle P. za Travelbook kaže: „Letenje je danas postalo normalna stvar, kao vožnja vozom ili autobusom.“ Dok je ranije avionsko putovanje bilo poseban događaj, danas se u prvom redu gleda na efikasnost i brzinu prelaska od tačke A do tačke B. Prema njenim riječima, iskusnim putnicima, koji lete često, ne bi palo na pamet da započnu aplauz.
Navika tapšanja potiče iz vremena kada je letenje još bilo luksuz. Tada je i atmosfera u avionu bila svečanija: služili su se vrhunski obroci, putnici su bili svečano odjeveni i već samim ulaskom u avion pokazivali poštovanje prema posadi. Aplaudiranje je bilo znak zahvalnosti za uslugu i svojevrsna počast pilotima.
Aplauz danas uglavnom izostaje
Danas je atmosfera opuštenija. Putnici lete u trenerkama, a sve je više onih koji ignorišu bezbjednosne instrukcije kabinskog osoblja. Nije čudo što rijetko ko više dođe na ideju da aplaudira. „Ako danas neko i aplaudira, to su uglavnom ljudi koji lete veoma rijetko ili prvi put“, kaže Michelle P.
To što je aplauidranje nestalo ne govori nužno o padu manira. Mnogi ga svjesno izbjegavaju iz dobrih namjera. Čak i stručnjaci za bonton savjetuju da se to ne radi. Na blogu turoperatora Tui piše: „Mnogi aplaudiranje smatraju simpatičnim gestom, drugi ga doživljavaju kao iritantno. Zato je bolje preskočiti.“
Izuzetak su situacije sa jakim turbulencijama, koje se opšteprihvaćeno smatraju opravdanjem za „neprijatno“ aplaudiranje. Tada se više putnika odluči da na taj način izrazi zahvalnost ili olakšanje.
Razlike između istoka i zapada Evrope
Dok neki tapšanje u avionu smatraju sramotnim, a drugi to rade iz navike, jasno se vide geografske razlike. Prema nedavnom istraživanju Wizz Aira, objavljenom na portalu travelnews.ch, u zemljama poput Gruzije (75 odsto) ili Bugarske (70 odsto) putnici posebno često aplauzom obilježavaju slijetanje. U zapadnoj Evropi putnici su znatno suzdržaniji, pa tako u Velikoj Britaniji ili Švajcarskoj, na primjer, aplauidra tek oko 30 odsto putnika. Oko petine priznaje da to radi samo zato što i drugi to čine. Putnici iz istočne Evrope, nasuprot tome, prave malio „slavlje“ zbog bezbjednog slijetanja.
Istraživanje je pokazalo i da mlađi putnici češće tapšu nego stariji. Tako 64 odsto mladih između 18 i 24 godine aplaudira nakon slijetanja, dok je taj procenat kod starosne grupe od 25 do 34 godine svega 50 odsto.
Izvor: travelbook.de
